POMOC PPP

 

 

Ruch to zdrowie: Jak zachęcić dziecko do aktywności fizycznej?

 

Aktywność fizyczna jest niezwykle ważna dla prawidłowego rozwoju dziecka. Regularny ruch wzmacnia organizm, poprawia kondycję, a także wpływa pozytywnie na samopoczucie i koncentrację. Jak zatem zachęcić dziecko do aktywności fizycznej i zaszczepić w nim miłość do sportu?

 

Daj dobry przykład
Dzieci uczą się przez obserwację. Jeśli rodzice są aktywni fizycznie, z większym prawdopodobieństwem dziecko również polubi sport. Wspólne ćwiczenia, rodzinne wycieczki rowerowe czy spacery to świetny sposób na spędzanie czasu razem i budowanie pozytywnych nawyków.

 

Różnorodność to klucz
Pozwól dziecku spróbować różnych form aktywności, od piłki nożnej i koszykówki, po pływanie, taniec czy jazdę na rowerze. Ważne, aby dziecko znalazło coś, co lubi i co sprawia mu przyjemność.

 

Zabawa przede wszystkim
Aktywność fizyczna powinna być dla dziecka zabawą i przyjemnością. Unikaj presji i rywalizacji, skup się na radości z ruchu i wspólnej zabawie.

 

Wspieraj i motywuj
Chwal dziecko za każdy wysiłek i postęp, nawet najmniejszy. Zachęcaj do dalszej aktywności, ale nie zmuszaj, jeśli dziecko nie chce ćwiczyć. Pamiętaj, że najważniejsze jest, aby dziecko polubiło ruch i czerpało z niego radość.

 

Ogranicz czas spędzony przed ekranem
Zbyt dużo czasu spędzonego przed telewizorem, komputerem czy telefonem to wróg aktywności fizycznej. Staraj się ograniczać czas dziecka spędzony przed ekranem i zachęcaj do spędzania czasu na świeżym powietrzu.

 

Stwórz aktywne środowisko
Zapewnij dziecku dostęp do sprzętu sportowego, np. piłki, roweru, rolek. Zachęcaj do zabawy na placu zabaw, w parku, na boisku. Organizuj rodzinne wycieczki i aktywności na świeżym powietrzu.

 

 

 

 

Przyjaciel to skarb: Jak rozmawiać z dzieckiem o znaczeniu przyjaźni?
 

Przyjaźń to jedna z najcenniejszych wartości w życiu człowieka. Od najmłodszych lat warto uczyć dzieci, jak budować i pielęgnować przyjacielskie relacje. Rozmowa na ten temat to doskonała okazja, aby przekazać dziecku ważne lekcje o empatii, szacunku i lojalności. Jak zatem rozmawiać z dzieckiem o znaczeniu przyjaźni?

 

1. Wykorzystuj codzienne sytuacje

• Obserwuj relacje dziecka: Zwracaj uwagę na to, jak dziecko bawi się z rówieśnikami, czy ma przyjaciół, jak rozwiązuje konflikty. To doskonały punkt wyjścia do rozmowy.
• Komentuj pozytywne zachowania: Chwal dziecko, gdy dzieli się zabawkami, pomaga innym dzieciom, jest miłe i uprzejme.
• Reaguj na trudne sytuacje: Jeśli dziecko ma problemy z rówieśnikami, porozmawiaj z nim o tym, co się stało, jak się czuje i jak można rozwiązać problem.

 

2. Zadawaj pytania

• Co to jest przyjaźń? Pozwól dziecku zdefiniować przyjaźń swoimi słowami.
• Kto jest twoim przyjacielem? Zapytaj, dlaczego dziecko uważa daną osobę za swojego przyjaciela.
• Co robicie razem z przyjaciółmi? Zachęć dziecko do opowiadania o wspólnych zabawach i aktywnościach.
• Jak dbasz o przyjaźń? Porozmawiaj o tym, co to znaczy być dobrym przyjacielem, np. być szczerym, lojalnym, pomocnym.

 

3. Czytaj książki i oglądaj filmy

• Wybieraj książki i filmy, których bohaterowie przyjaźnią się: Rozmawiaj z dzieckiem o tym, co łączy bohaterów, jak się wspierają, jak rozwiązują konflikty.
• Analizuj zachowania bohaterów: Zwracaj uwagę na pozytywne i negatywne przykłady zachowań, rozmawiaj o tym, jakie konsekwencje mają różne działania.

 

4. Dawaj dobry przykład

• Dbaj o swoje przyjaźnie: Pokazuj dziecku, jak ważne są dla Ciebie przyjacielskie relacje, jak spędzasz czas z przyjaciółmi, jak ich wspierasz.
• Mów o swoich przyjaźniach: Dziel się z dzieckiem wspomnieniami z dzieciństwa, opowiadaj o swoich przyjaciołach.

 

5. Rozmawiaj o wartościach

• Empatia: Wyjaśnij dziecku, co to znaczy wczuwać się w sytuację drugiej osoby, rozumieć jej emocje.
• Szacunek: Podkreśl, że każdy człowiek jest inny i zasługuje na szacunek, nawet jeśli się z nim nie zgadzamy.
• Lojalność: Porozmawiaj o tym, co to znaczy być lojalnym wobec przyjaciela, dotrzymywać obietnic, nie zdradzać sekretów.
• Pomoc: Wyjaśnij, że przyjaciele pomagają sobie w trudnych sytuacjach, wspierają się nawzajem.

 

 

 

 

Nowy Rok, Nowe Możliwości: Jak wspierać dziecko w realizacji celów i postanowień noworocznych?

Początek roku to czas refleksji i planowania. To również doskonała okazja, aby porozmawiać z dzieckiem o jego marzeniach i celach. Postanowienia noworoczne, choć kojarzą się głównie z dorosłymi, mogą być dla dzieci cennym doświadczeniem, uczącym je odpowiedzialności, samodyscypliny i dążenia do celu. Jak zatem mądrze wspierać dziecko w realizacji postanowień?

 

1. Rozmowa to podstawa

• Wyjaśnij dziecku, czym są postanowienia noworoczne: Wytłumacz, że to okazja do zmiany na lepsze, do rozwoju i spełniania marzeń.
• Porozmawiaj o minionym roku: Zapytaj, co dziecko uważa za swój sukces, a co chciałoby zmienić lub poprawić.
• Zachęć do refleksji: Pomóż dziecku zastanowić się, co jest dla niego ważne, co chciałoby osiągnąć w nowym roku.

 

2. Wspólnie ustalcie cele

• Postanowienia powinny być realne i dostosowane do wieku dziecka: Nie narzucaj dziecku swoich celów, pozwól mu wybrać to, co jest dla niego ważne.
• Cele powinny być konkretne i mierzalne: Zamiast ogólnego "będę grzeczny", lepiej ustalić "będę pomagał rodzicom w obowiązkach domowych".
• Niech cel będzie wyzwaniem, ale nie przeszkodą nie do pokonania: Zbyt ambitne cele mogą zniechęcić dziecko.

 

3. Zaplanujcie razem

• Stwórzcie plan działania: Jak dziecko zamierza osiągnąć swój cel? Jakie kroki musi podjąć?
• Ustalcie terminy: Kiedy dziecko chciałoby zrealizować swój cel?
• Pomyślcie o nagrodach: Co będzie motywacją dla dziecka? Nagroda nie musi być materialna, wystarczy pochwała i uznanie.

 

4. Wspieraj i motywuj

• Bądź cierpliwy i wyrozumiały: Realizacja celów wymaga czasu i wysiłku.
• Chwal i doceniaj postępy dziecka: Nawet małe sukcesy zasługują na pochwałę.
• Nie krytykuj, jeśli dziecku się nie uda: Pomóż mu wyciągnąć wnioski z porażki i spróbować ponownie.
• Przypominaj o postanowieniach: Delikatnie zachęcaj dziecko do działania, ale nie naciskaj.

 

5. Dobra zabawa

• Postanowienia noworoczne to nie tylko obowiązek, ale również dobra zabawa: Wspólnie z dzieckiem możecie stworzyć listę postanowień w formie kolorowego plakatu, ozdobić go rysunkami i zdjęciami.
• Regularnie rozmawiajcie o postępach dziecka: To okazja do świętowania sukcesów i motywowania do dalszej pracy.

 

Przykłady postanowień noworocznych dla dzieci

• Będę czytał/a więcej książek.
• Nauczę się jeździć na rowerze/rolkach.
• Będę pomagał/a w domu.
• Będę dbał/a o swoje zwierzątko.
• Będę ćwiczył/a regularnie.
• Nauczę się czegoś nowego, np. grać na instrumencie, rysować, gotować.

 

 

 

 

Jak pomóc dziecku przeżyć święta bez stresu?

 

Święta Bożego Narodzenia to czas radości i rodzinnej atmosfery. Niestety, dla niektórych dzieci ten okres może być źródłem stresu i niepokoju. Zbyt wiele oczekiwań, presja prezentów, zmiany w rutynie – to tylko niektóre czynniki, które mogą negatywnie wpłynąć na samopoczucie dziecka. Jak zatem pomóc dziecku przeżyć święta bez stresu i cieszyć się tym magicznym czasem?

 

1. Przygotuj dziecko na święta

• Rozmawiaj z dzieckiem: Wyjaśnij, jak będą wyglądały święta, jakie tradycje są w waszej rodzinie, co będzie się działo. Dziecko, wiedząc, czego się spodziewać, będzie czuło się bezpieczniej.
• Wspólnie planujcie: Zaangażuj dziecko w przygotowania do świąt, np. wybieranie ozdób, pieczenie ciasteczek, pakowanie prezentów. To pomoże mu poczuć się częścią tego wydarzenia i zredukuje stres związany z niepewnością.
• Ustalcie realistyczne oczekiwania: Nie obiecuj dziecku zbyt wiele, zwłaszcza jeśli chodzi o prezenty. Skup się na wartości spędzonego razem czasu i radości z obdarowywania bliskich.

2. Zadbaj o komfort dziecka

• Utrzymaj rutynę: Staraj się, aby w okresie świątecznym utrzymać w miarę możliwości stały rytm dnia dziecka, zwłaszcza jeśli chodzi o sen i posiłki. Zmiany w rutynie mogą być dla dziecka stresujące.
• Zapewnij dziecku czas na odpoczynek: Święta to czas intensywnych spotkań i aktywności. Pamiętaj, aby dziecko miało również czas na odpoczynek i relaks w cichym miejscu.
• Pozwól dziecku wyrażać emocje: Jeśli dziecko czuje się zestresowane lub zmartwione, pozwól mu wyrazić swoje emocje. Nie bagatelizuj jego uczuć, wysłuchaj z uwagą i okaż wsparcie.

3. Unikaj presji

• Nie porównuj dziecka z innymi: Każde dziecko jest inne i rozwija się w swoim tempie. Nie porównuj dziecka z innymi dziećmi, nie wywieraj presji, aby zachowywało się w określony sposób.
• Nie zmuszaj do okazywania uczuć: Nie zmuszaj dziecka do całowania, przytulania lub dziękowania osobom, których nie lubi. Dziecko ma prawo do swoich uczuć i granic.
• Nie krytykuj prezentów: Jeśli dziecko nie jest zadowolone z prezentu, nie krytykuj go za to. Podziękuj za prezent i wytłumacz, że najważniejsze jest, że ktoś o nim pomyślał.

4. Ciesz się świętami razem

• Spędzaj czas z dzieckiem: Najważniejsze jest, aby w okresie świątecznym spędzać czas z dzieckiem, rozmawiać, bawić się, czytać książki, oglądać filmy. To buduje więź i daje dziecku poczucie bezpieczeństwa.
• Twórzcie wspólne wspomnienia: Święta to czas tworzenia wspomnień, które zostaną z dzieckiem na całe życie. Starajcie się robić rzeczy, które sprawiają wam radość i przyjemność.
• Ciesz się magią świąt: Nie zapomnijcie o magii świąt, o wspólnym ubieraniu choinki, śpiewaniu kolęd, czytaniu świątecznych opowieści. To wszystko tworzy niepowtarzalną atmosferę, którą warto się cieszyć razem z dzieckiem.

Pamiętaj, że każde dziecko jest inne i potrzebuje indywidualnego podejścia. Obserwuj swoje dziecko, bądź wrażliwy na jego potrzeby i staraj się stworzyć mu jak najlepsze warunki do przeżywania świąt Bożego Narodzenia. W razie pytań lub wątpliwości, zapraszamy do kontaktu z pedagogiem lub psychologiem szkolnym.

 

 

 

Zdrowy apetyt, pełnia energii: Jak dbać o prawidłowe nawyki żywieniowe u dzieci?

Prawidłowe nawyki żywieniowe to fundament zdrowia i dobrego samopoczucia dziecka. Od najmłodszych lat warto kształtować u dzieci świadomość, jak ważne jest to, co jedzą. To inwestycja w ich przyszłość i ochrona przed nadwagą oraz innymi problemami zdrowotnymi. Jak zatem skutecznie dbać o dietę dziecka?

 

1. Daj dobry przykład
Dzieci uczą się przez obserwację. Jeśli rodzice jedzą zdrowo, z większym prawdopodobieństwem dziecko również polubi wartościowe posiłki. Wspólne posiłki to świetna okazja do budowania pozytywnych nawyków.

 

2. Różnorodność to klucz
Urozmaicona dieta to podstawa. Dbaj, aby w jadłospisie dziecka znalazły się owoce, warzywa, pełnoziarniste produkty zbożowe, chude mięso, ryby i nabiał. Kolorowy talerz to zachęta do jedzenia!

 

3. Regularne posiłki
Pięć posiłków dziennie w regularnych odstępach czasu to idealne rozwiązanie. Unikaj podjadania między posiłkami, a jeśli dziecko odczuwa głód, zaproponuj mu zdrową przekąskę, np. owoc lub warzywo.

 

4. Woda to podstawa
Pamiętaj o odpowiednim nawodnieniu. Dziecko powinno pić wodę regularnie przez cały dzień. Unikaj słodkich napojów, które są źródłem dodatkowych kalorii i cukru.

 

5. Ogranicz przetworzoną żywność
Fast foody, słodycze, chipsy i inne przetworzone produkty to pułapka, która kryje w sobie dużo tłuszczu, soli i cukru. Staraj się ograniczać ich obecność w diecie dziecka.

 

6. Gotuj razem z dzieckiem
Wspólne przygotowywanie posiłków to świetna zabawa i nauka. Dziecko chętniej spróbuje potrawy, którą samo pomogło przygotować.

 

7. Nie zmuszaj do jedzenia
Zmuszanie do jedzenia może przynieść odwrotny efekt. Jeśli dziecko nie chce czegoś jeść, zaproponuj mu mniejszą porcję lub spróbuj podać daną potrawę w inny sposób.

 

8. Aktywność fizyczna
Ruch to ważny element zdrowego stylu życia. Zachęcaj dziecko do aktywności fizycznej, która pomoże mu spalić nadmiar kalorii i utrzymać prawidłową wagę.

 

9. Konsultacja ze specjalistą
Jeśli masz wątpliwości, czy dieta Twojego dziecka jest odpowiednia, skonsultuj się z lekarzem pediatrą lub dietetykiem. Specjalista pomoże Ci ocenić jadłospis dziecka i zaproponować ewentualne zmiany.

 

 

 

 

Nasza szkoła wspiera akcję "Dzieciństwo bez przemocy"

Kampania Dzieciństwo bez przemocy ma na celu przeciwdziałanie przemocy wobec dzieci w Polsce. Składają się na nią ogólnopolskie i lokalne działania edukacyjne oraz medialne, realizowane od 8 października do 19 listopada 2024 roku. Idea akcji skupia się na:
 

• uwrażliwianiu społeczeństwa na problem krzywdzenia dzieci w Polsce,
• wspieraniu ludzi w reagowaniu na przemoc wobec młodzieży,
• promowaniu idei uważnego rodzicielstwa,
• promocji systemowych rozwiązań na rzecz ochrony dzieci przed krzywdzeniem.

 

 

 

Emocje pod lupą: Jak uczyć dzieci rozumienia i wyrażania uczuć?

Emocje są naturalną częścią naszego życia. Towarzyszą nam od najmłodszych lat, wpływając na nasze samopoczucie, zachowanie i relacje z innymi. Dzieci, dopiero ucząc się rozpoznawać i nazywać swoje uczucia, potrzebują wsparcia i zrozumienia ze strony dorosłych. Jak zatem na co dzień uczyć dzieci rozumienia i wyrażania emocji?

 

1. Rozmawiaj z dzieckiem o emocjach

• Nazywaj emocje: Mów o swoich emocjach i uczuciach, np. "Jestem zły, bo...". Pomóż dziecku nazywać jego emocje, np. "Widzę, że jesteś smutny, czy chcesz o tym porozmawiać?".
• Używaj prostego języka: Wybieraj słowa zrozumiałe dla dziecka, unikaj trudnych terminów.
• Słuchaj uważnie: Skup się na tym, co dziecko mówi, nie przerywaj, nie oceniaj.
• Okazuj empatię: Spróbuj zrozumieć perspektywę dziecka, wczuj się w jego sytuację.
• Nie bagatelizuj emocji: Nie mów, że dziecko "przesadza" lub "nie powinno się tak czuć". Każda emocja jest ważna i zasługuje na akceptację.
   

2. Wykorzystuj codzienne sytuacje

• Czytanie książek: Wybieraj książki, w których bohaterowie przeżywają różne emocje. Rozmawiaj z dzieckiem o tym, co czują bohaterowie i dlaczego.
• Oglądanie filmów: Podobnie jak w przypadku książek, analizuj emocje bohaterów filmowych.
• Zabawa: Baw się z dzieckiem w gry, które pomagają rozpoznawać i nazywać emocje, np. "Kalambury emocjonalne", "Lustro emocji".
• Rozmowy przy posiłku: Wykorzystuj czas posiłków na rozmowy o tym, jak minął dzień i jakie emocje towarzyszyły dziecku w różnych sytuacjach.
   

3. Dawaj dobry przykład

• Kontroluj swoje emocje: Dzieci uczą się przez obserwację, dlatego ważne jest, aby pokazywać im, jak radzić sobie z emocjami w konstruktywny sposób.
• Mów o swoich emocjach: Dziel się z dzieckiem swoimi przeżyciami, pokazuj, że emocje są naturalne i że każdy je odczuwa.
• Reaguj z empatią: Okazuj dziecku zrozumienie i wsparcie, nawet jeśli nie zgadzasz się z jego zachowaniem.
   

4. Wspieraj rozwój emocjonalny dziecka

• Ucz dziecko radzenia sobie z emocjami: Pokazuj dziecku, jak radzić sobie z trudnymi emocjami, np. poprzez głębokie oddychanie, relaksację, aktywność fizyczną.
• Rozwijaj empatię: Zachęcaj dziecko do wczuwania się w sytuację innych osób, rozmawiania o ich emocjach.
• Buduj poczucie własnej wartości: Chwal dziecko za jego osiągnięcia, doceniaj jego starania, wspieraj w trudnych sytuacjach.

 

 

 

Czym są granice i jak stawiać je w rodzinie?

Granice to niewidzialne linie, które wyznaczają przestrzeń fizyczną, emocjonalną i społeczną każdego członka rodziny. Określają, co jest akceptowalne, a co nie, pomagają dbać o potrzeby i prawa każdego z nas. Granice są niezbędne do budowania zdrowych relacji, opartych na szacunku, zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa.

Dlaczego granice są ważne?

• Dzieci: Dzięki granicom czują się bezpiecznie, uczą się odpowiedzialności i szacunku dla innych. Wiedzą, jakie zachowania są akceptowane, a jakie nie.
• Rodzice: Granice pomagają im dbać o swoje potrzeby, uniknąć poczucia przeciążenia i frustracji.
• Cała rodzina: Jasne granice sprzyjają harmonii, zmniejszają ilość konfliktów i nieporozumień.

Jak stawiać granice w rodzinie?

• Jasno komunikuj: Mów wprost, czego oczekujesz, używaj prostego języka. Unikaj ogólników, bądź konkretny.
• Bądź konsekwentny: Trzymaj się ustalonych zasad, nie zmieniaj ich pod wpływem emocji.
• Szanuj granice innych: Pamiętaj, że każdy ma prawo do swoich granic, nawet najmłodsze dziecko.
• Wyrażaj empatię: Staraj się zrozumieć perspektywę drugiej osoby, ale nie rezygnuj ze swoich granic.
• Negocjuj: W miarę możliwości, szukaj rozwiązań, które będą akceptowane przez obie strony.
• Dostosuj granice do wieku: To, co jest odpowiednie dla nastolatka, niekoniecznie będzie dobre dla przedszkolaka.
• Dawaj dobry przykład: Dzieci uczą się przez obserwację, pokazuj im, jak szanować granice innych.

Przykłady granic w rodzinie

• Dzieci: Czas na zabawę i naukę,  Zasady korzystania z mediów, Obowiązki domowe, Granice nietykalności.
• Rodzice: Czas na odpoczynek i relaks, Granice zaangażowania w życie dziecka, Prawo do prywatności.
• Cała rodzina: Zasady spędzania czasu razem, Sposób rozwiązywania konfliktów, Granice akceptowalnego zachowania.

Pamiętaj, stawianie granic to proces, który wymaga czasu i cierpliwości.

 

 

 

Słuchanie to podstawa

W dzisiejszym świecie, pełnym pośpiechu i rozproszeń, łatwo jest zapomnieć o tym, jak ważne jest słuchanie. Szczególnie w relacji z dziećmi, które potrzebują naszej uwagi i zrozumienia. Słuchanie to nie tylko odbieranie dźwięków, ale przede wszystkim skupienie się na drugim człowieku, próba zrozumienia jego perspektywy i emocji. To budowanie więzi, poczucia bezpieczeństwa i wzajemnego szacunku.

Dzieci, tak jak dorośli, potrzebują być wysłuchane i zrozumiane. Chcą, żebyśmy poświęcili im czas i uwagę, żebyśmy byli z nimi "tu i teraz". Słuchanie dziecka to inwestycja w jego rozwój emocjonalny i społeczny. To pokazywanie mu, że jest dla nas ważne i że jego głos się liczy.

 

Jak słuchać, żeby usłyszeć?

• Skup się: Wyłącz telewizor, odłóż telefon, poświęć dziecku całą swoją uwagę.
• Słuchaj aktywnie: Nie przerywaj, nie oceniaj, zadawaj pytania, okazuj zainteresowanie.
• Empatia: Spróbuj zrozumieć, co dziecko czuje, nawet jeśli się z tym nie zgadzasz.
• Mowa ciała: Utrzymuj kontakt wzrokowy, przykucnij, okaż, że jesteś zaangażowany.
• Akceptacja: Daj dziecku przestrzeń na wyrażanie emocji, nawet tych trudnych.
• Cierpliwość: Dziecko może potrzebować czasu, żeby się otworzyć.
• Pytania otwarte: Zachęcaj do rozmowy pytaniami, które wymagają więcej niż "tak" lub "nie".
• Parafraza: Powtórz to, co dziecko powiedziało, żeby upewnić się, że dobrze zrozumiałeś.
• Unikaj rad: Chyba że dziecko o nie poprosi. Czasem wystarczy wysłuchać.
• Doceniaj: Pochwal dziecko za to, że się z Tobą podzieliło swoimi myślami i uczuciami.

Pamiętaj, że każde dziecko jest inne i potrzebuje innego podejścia. Najważniejsze to być obecnym, otwartym i pełnym akceptacji.

 

 

 

Czym jest poczucie własnej wartości

Poczucie własnej wartości to świadomość, że jesteśmy wartościowi niezależnie od tego, co osiągnęliśmy czy jak wygląda nasz życiorys. Osoby z wysokim poczuciem własnej wartości wierzą w siebie i swoje możliwości. Czują, że mają prawo do szczęścia i spełnienia.

Na obraz dziecka, które dobrze się ze sobą czuje, w racjonalny sposób o sobie myśli i siebie ocenia, składa się bardzo wiele różnorodnych cech. Zdrowe poczucie własnej wartości można rozpoznać:

• w sposobie mówienia i poruszania się, który ujawnia radość z faktu, że się żyje; w lekkim, swobodnym tonie głosu i płynnych ruchach;
• w łatwości mówienia o osiągnięciach i niepowodzeniach z prostotą i uczciwością, bez nadmiernej skromności czy przechwałki;
• w otwartości na komplementy i krytykę, umiejętności przyjmowania obu z równowagą;
• w spontaniczności i naturalności zachowania, które świadczą o zgodzie ze sobą;
• w harmonii między słowami, czynami i emocjami, co przejawia się w spójności między tym, co dziecko mówi, myśli i czuje;
• w ciekawości świata i otwartości na nowe doświadczenia, które napędzają rozwój osobisty;
• w umiejętności radzenia sobie z trudnymi emocjami, takimi jak lęk czy złość, bez ich tłumienia;
• w poczuciu humoru i zdolności do śmiania się z siebie i innych (oczywiście z szacunkiem);
• w asertywności, czyli umiejętności wyrażania swoich potrzeb i opinii w sposób szanujący innych;
• w umiejętności zachowania spokoju i godności w trudnych sytuacjach.

Osoba z zaniżonym poczuciem wartości nie akceptuje siebie, jest bardzo wrażliwa na krytykę ze strony innych osób. Taka osoba często odczuwa lęk i napięcie emocjonalne, a także poczucie beznadziejności i nieszczęścia. Ma tendencję do zachowań autodestrukcyjnych. Często nadmiernie się samo-analizuje, brakuje jej stanowczości oraz łatwo doświadcza przygnębienia i zakłopotania. Bardzo często dąży do perfekcji. W grupie zajmuje zazwyczaj daleką pozycję, a w stosunku do innych osób zachowuje dystans z tendencją do izolacji. Często krytykuje innych i jest wobec nich podejrzliwa. 

Osoba z zawyżonym poczuciem własnej wartości jest przekonana o swojej wyjątkowości i „wspaniałości”. Doświadcza jednak z tego tytułu licznych frustracji, a w sytuacji kiedy coś jej nie wychodzi, porzuca rozpoczęte zadania. Taka osoba bardzo szybko się nudzi i ma tendencje do odkładania rzeczy na ostatnią chwilę. W sytuacji zagrożenia jej odporność psychiczna często się zmniejsza. Ten typ osoby nadmiernie się kontroluje i często nie jest szczery wobec innych i samych siebie. Ma on również tendencje do zachowań autodestrukcyjnych. W grupie nie cieszy się popularnością, raczej uchodzi za osobę konfliktową, która nie liczy się ze zdaniem innych osób.

Jak wspierać rozwój pewności siebie u dziecka?

Każdy rodzic chce, aby jego dziecko było szczęśliwe i pewne siebie. Oto kilka praktycznych wskazówek, które pomogą Ci w budowaniu pozytywnego obrazu własnej osoby u Twojego dziecka:

• Okazuj bezwarunkową miłość: Niech Twoje dziecko wie, że je kochasz, niezależnie od tego, co zrobi.
• Zachęcaj do samodzielności: Pozwól dziecku podejmować decyzje i ponosić za nie odpowiedzialność.
• Chwal wysiłek, a nie tylko wynik: Doceniaj starania dziecka, nawet jeśli nie wszystko mu się uda.
• Bądź cierpliwy: Budowanie pewności siebie wymaga czasu i konsekwencji.
• Ucz się na błędach: Pokaż dziecku, że błędy są naturalną częścią życia i można się z nich wiele nauczyć.
• Słuchaj uważnie: Kiedy dziecko mówi, poświęć mu całą swoją uwagę.
• Spędzajcie razem czas: Wspólne aktywności zbliżą Was do siebie i umocnią więź.

 

 

 

Rola snu w życiu dziecka i nastolatka

Sen to fundament zdrowia i dobrego samopoczucia młodych ludzi. W czasie snu organizm intensywnie pracuje, regenerując się i wzmacniając układ odpornościowy. Dzięki snu młodzi ludzie lepiej się uczą, mają lepszą pamięć i są bardziej odporni na stres. Niestety, współczesny tryb życia często prowadzi do zaburzeń snu, co ma poważne konsekwencje dla zdrowia i rozwoju.

Co zaburza sen?

Zaburzenia snu są często efektem współdziałania wielu czynników. Do najważniejszych należą:

1. Zmiany biologiczne: Dojrzewanie wiąże się z przesunięciem wewnętrznego zegara biologicznego, co sprawia, że nastolatki mają naturalną potrzebę późniejszego zasypiania i późniejszego wstawania.
2. Czynniki środowiskowe: Intensywny tryb życia, presja rówieśnicza, nadmiar bodźców i obowiązków szkolnych mogą prowadzić do stresu i trudności z zasypianiem.
3. Nawyki związane ze snem: Nieregularne godziny snu, zbyt długie drzemki w ciągu dnia, spożywanie pobudzających substancji (np. cukier) przed snem, korzystanie z urządzeń elektronicznych tuż przed snem.
4. Środowisko sypialni: Nieodpowiednie warunki w sypialni, takie jak zbyt jasne światło, hałas czy zbyt wysoka temperatura, mogą utrudniać zasypianie.
5. Problemy emocjonalne: Lęk, depresja, stres, trudności w relacjach międzyludzkich mogą prowadzić do bezsenności i innych zaburzeń snu.
6. Choroby somatyczne: Niektóre choroby, takie jak alergie, astma, refluks żołądkowo-przełykowy czy bóle przewlekłe, mogą zakłócać sen.

Dodatkowo, warto wspomnieć o:

• Wzajemne oddziaływanie czynników: Często trudno jest wskazać jedną, główną przyczynę problemów ze snem. Zazwyczaj jest to kombinacja kilku czynników.
• Indywidualne różnice: Każdy jest inny, dlatego to, co powoduje problemy ze snem u jednej osoby, może nie mieć wpływu na inną.

Jak poprawić jakość snu?

Aby zapewnić sobie zdrowy i regenerujący sen, warto wprowadzić kilka prostych nawyków:

• Regularność to podstawa: Chodzenie spać i wstawanie o stałych porach, nawet w weekendy, pomaga uregulować wewnętrzny zegar biologiczny.
• Stwórz oazę spokoju: Zadbaj o to, aby sypialnia dziecka była ciemna, cicha i chłodna. To idealne warunki do relaksu i zasypiania.
• Ogranicz niebieskie światło: Światło emitowane przez ekrany urządzeń elektronicznych utrudnia zasypianie. Wyłączcie telefony, tablet i komputer na co najmniej godzinę przed snem.
• Naucz się relaksować: Ćwiczenia relaksacyjne, takie jak głębokie oddychanie czy medytacja, pomogą Wam się wyciszyć i przygotować do snu.
• Zdrowe nawyki na co dzień: Regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta i unikanie pobudzających substancji, takich jak cukier, wpłyną korzystnie na jakość Twojego snu.
• Wieczorny rytuał: Stwórz wieczorny rytuał, np. wspólne czytanie książki, ciepła kąpiel lub słuchanie relaksującej muzyki. To pomoże organizmowi przygotować się do snu.

Pamiętaj, że każdy jest inny, dlatego warto eksperymentować i znaleźć to, co najlepiej działa dla Ciebie i Twojego dziecka.

 

 

 

Czym jest uzależnienie od telefonu komórkowego?

Uzależnienie od telefonów komórkowych wśród młodego pokolenia to problem, który wymaga uwagi.

Nadmierne korzystanie z urządzeń mobilnych może prowadzić do zaburzeń w funkcjonowaniu społecznym, emocjonalnym i poznawczym. Choć technologia jest nieodłączną częścią współczesnego świata, kluczowe jest, aby zachować równowagę między życiem online a offline. W przypadku poważniejszych problemów, warto rozważyć konsultację z psychologiem.

 

Czy Twoje dziecko może być uzależnione od telefonu?

Oto kilka symptomów, które mogą wskazywać na ten problem:

• Nadmierna potrzeba sprawdzania: Dziecko ciągle sięga po telefon, nawet jeśli nie ma żadnych powiadomień.
• Izolacja społeczna: Zamiast spędzać czas z przyjaciółmi, dziecko woli grać w gry lub przeglądać media społecznościowe.
• Zmiany nastroju: Kiedy nie może korzystać z telefonu, dziecko staje się drażliwe, sfrustrowane lub przygnębione.
• Problemy z koncentracją: Trudności ze skupieniem się na lekcjach i wykonywaniem zadań.
• Pominięcie posiłków lub aktywności fizycznej: Telefon staje się ważniejszy niż jedzenie czy zabawa.
• Kłótnie i konflikty: Częste sprzeczki z rodzicami o ograniczenie czasu spędzonego przy telefonie.

Jak pomóc dziecku, które spędza zbyt dużo czasu przed ekranem?

Zauważyłeś, że Twoje dziecko coraz częściej sięga po telefon? To sygnał, że warto podjąć działania. Oto kilka wskazówek:

• Rozmowa to podstawa: Porozmawiaj z dzieckiem o tym, co go przyciąga do świata wirtualnego. Dzięki temu lepiej zrozumiesz jego potrzeby i obawy.
• Wspólne ustalenia: Ustalcie razem zasady korzystania z telefonu. Może to być np. ograniczenie czasu spędzonego przed ekranem, wyznaczenie miejsc, w których korzystanie z telefonu jest zabronione (np. podczas posiłków) lub wyłączenie telefonu na noc.
• Alternatywy dla ekranu: Zachęć dziecko do uprawiania sportu, czytania książek, spędzania czasu na świeżym powietrzu, czy rozwijania swoich pasji.
• Bądź dla dziecka wsparciem: Pokaż dziecku, że jesteś dla niego i że zależy Ci na jego dobru.
• Nie bój się szukać pomocy: Jeśli masz wątpliwości, zwróć się o poradę do psychologa lub pedagoga.

 

 

 

Godzina dla Młodych Głów - nowy program profilaktyczny w naszej szkole

Drodzy Rodzice,

nasza szkoła bierze w tym roku udział w programie Godzina dla Młodych Głów organizowanym przez Fundację UNAWEZA. 

Program ten ma na celu wsparcie dzieci i młodzieży, a także nauczycieli i nauczycielek w działaniach z obszaru profilaktyki zdrowia psychicznego podejmowanych według określonych scenariuszy, których zadaniem jest otwarta rozmowa o zdrowiu psychicznym, w tym wzmocnienie poczucia sprawczości wśród dzieci i młodzieży szkolnej oraz pierwsza pomoc psychologiczna – w pierwszym półroczu; oraz higiena cyfrowa i bezpieczeństwo w sieci – w drugim półroczu.

Każda klasa zrealizuje 8 takich zajęć w ramach godziny wychowawczej.  

Program Godzina dla Młodych Głów obejmuje również webinary dla rodziców, na bieżąco będą Państwo informowani o takich wydarzeniach przez portal Librus.

 

 

 

 

Zdrowie psychiczne naszych dzieci – inwestycja w przyszłość

10 października obchodzimy Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego. To doskonała okazja, aby zwrócić uwagę na znaczenie dbania o zdrowie psychiczne naszych dzieci.

Zdrowie psychiczne jest tak samo ważne jak zdrowie fizyczne. Wpływa na to, jak nasze dzieci uczą się, jak nawiązują relacje z innymi oraz jak sobie radzą ze stresem.

Co możemy zrobić, aby wspierać zdrowie psychiczne naszych dzieci?

• Rozmawiajmy otwarcie: Stwórzmy w domu atmosferę zaufania, w której dzieci będą mogły dzielić się swoimi uczuciami i obawami.
• Słuchajmy uważnie: Pokażmy naszym dzieciom, że są wysłuchane i zrozumiane.
• Spędzajmy razem czas: Wspólne aktywności pomagają budować więzi i wzmacniają poczucie bezpieczeństwa.
• Dbajmy o własne zdrowie psychiczne: Jesteśmy dla naszych dzieci wzorem.
• Zwracajmy uwagę na sygnały: Jeśli zauważysz u swojego dziecka zmiany w zachowaniu, nastroju lub trudności w funkcjonowaniu, nie wahaj się szukać wsparcia specjalisty.

W naszej szkole oferujemy:

• Konsultacje z zespołem pomocy psychologiczno-pedagogicznej (pedagogiem szkolnym, pedagogiem specjalnym, psychologiem): Jeśli masz jakiekolwiek pytania lub obawy dotyczące zdrowia psychicznego Twojego dziecka, zapraszamy na indywidualne spotkania.
• Warsztaty dla rodziców: Planujemy zorganizowanie spotkań, na których poruszymy tematy związane z wychowaniem dzieci i wspieraniem ich rozwoju emocjonalnego.
• Program profilaktyczny: W ramach programu profilaktycznego uczniowie będą uczestniczyć w zajęciach, które mają na celu rozwijanie umiejętności społecznych i emocjonalnych.

Pamiętajmy, że zdrowie psychiczne jest fundamentem szczęśliwego i spełnionego życia.

 

 

 

Nowy rok szkolny – nowe wyzwania, nowe możliwości!

Drodzy Rodzice,

Rozpoczynamy nowy rok szkolny pełen nadziei i nowych wyzwań. Wiemy, jak ważne jest stworzenie dla naszych uczniów bezpiecznego i stymulującego środowiska nauki. Chcielibyśmy podkreślić, że współpraca z Państwem jest dla nas priorytetem. Razem możemy wspierać rozwój naszych dzieci i pomagać im osiągać sukcesy.

W tym roku szkolnym będziemy koncentrować się m.in. na:

• edukacji prozdrowotnej,
• rozwijaniu umiejętności uczenia się,
• wspieraniu dobrostanu dzieci,
• kształtowaniu bezpiecznych nawyków w obszarze poruszania się w sieci.

Zachęcamy Państwa do aktywnego uczestnictwa w życiu szkolnym. Bądźcie na bieżąco z informacjami zamieszczanymi na naszej stronie internetowej oraz w dzienniku elektronicznym.

 

 

 

 

Godziny pracy zespołu pomocy psychologiczno - pedagogicznej w roku 2024/25

Szanowni Państwo, poniżej przedstawiamy plan pracy zespołu PPP w bieżącym roku szkolnym: